به گزارش خبرنگار فرهنگی آساخبر، مجموعه عکس «سی‌گاه» به شیوه‌ی عکاسی صحنه‌آرایی، ثبت شده و در قالب عکس‌هایی در قطع نسبتاً بزرگ به نمایش درآمده‌اند.
پازاگاردی آموزش جدی و فنی عکاسی را از سال ۱۳۹۶ در خارج از کشور آغاز کرده است. اما پیش از این‌که به شکل فنی این هنر را بیاموزد به عکاسی گرایش داشت. این تمایل در کنار آشنایی جدی‌اش با شاهنامه‌ی فردوسی باعث شکل‌گیری مجموعه‌ی «سی‌گاه» شد. عکاس در گفتگویی در این‌بار می‌گوید: «عکاسی همیشه با من بوده است. اما از ۱۳۹۶ آموزش عکاسی را با دوره‌های تخصصی در نالج ویلج شروع کردم و پس از اتمام دوره‌های استودیو، پرتره، فضای باز و… به عکاسی صنعتی و عکاسی محصول در دبی پرداختم….»
هم‌چنین درباره آشنایی‌اش با شاهنامه اضافه می‌کند: «زمانی که من نوجوان بودم، مادرم من را با شاهنامه آشنا کرد و در ایران با هم به فردوسی‌سرا که مرکزی برای شاهنامه‌خوانی است و استاد امیر صادقی آن را می‌گرداند، می‌رفتیم. بعدها در دبی به سرپرستی استاد نادر پهلوان، انجمن شاهنامه‌خوانی بانوان تشکیل شد و من یکی از ۶ نفر اول اعضای این انجمن بودم.»
همین زمینه‌ها بود که او را به سمت یکی از مهم‌ترین متون اسطوره‌ای تاریخ ایران سوق داد. با این‌حال پنداز پازاگادی می‌کوشد تا در نمایشگاه‌اش رویکردی به‌روز از شاهنامه ارائه و آن را به مانند یک متن زنده و مؤثر در زندگی روزمره بررسی کند. فؤاد نجم‌الدین، مدرس دانشگاه، در مورد این گرایش در نمایشگاه پازاگادی می‌نویسد: «اما همواره خوانش دیگری هم از اسطوره‌ها و نسبتشان با ما مطرح بوده که میان زیست شهری معاصر من و همه این دلدادگی‌ها، نبردهای بزرگان پیوندی تر و تازه و معنادار پیش می‌نهد؛ این‌که اسطوره‌ها را سیر روایت‌ها و رویدادهای پس هم در باره آدم‌های خاص ندانیم و به جای آن جوهر اسطوره‌ها را حال‌های روحی و قلب‌های ذهنی حاکم بر تصمیم‌ها و اندیشه و رفتار خود و افراد جامعه دریافت کنیم… سی‌گاهِ پندار پازارگادی، چنین دریچه‌ای را به شاهنامه فردوسی توسی گشوده…»
هنرمند در مورد این نگاه و نحوه‌ی کار با شاهنامه می‌گوید: «قصد من از انجام این پروژه این بود که تصویر سنتیِ شاهنامه، یعنی همان تعریفی را که با نام شاهنامه به ذهن اکثریت می‌آید تغییر بدهم، گویی در ذهنشان، شاهنامه، کتابی از هزار سال پیش است که کاربرد امروزی ندارد و نشان بدهم که اشعار شاهنامه در دنیای مدرن و امروزی هم کاربرد دارد. سعی کردم که این پیام را بدون عناصر سنتی منعکس کنم تا جهان‌شمول باشد.»
پازارگادی برای این کار به سراغ شیوه‌ی عکاسی صحنه‌آرایی شده رفته که این روزها گرایشی محبوب و جدی در عکاسی محسوب می‌شود. او در گفتگو توضیح می‌دهد که تا چه اندازه در شناخت این شیوه و تکنیک‌های مرتبت با آن تلاش و هم از جنبه‌ی تکنیکی و نظری در این مورد پژوهش و تحقیق کرده است: «اگر طبیعی بودن عکس را نشان واقعی بودن عکس بدانیم باید در نظر بگیریم که سال‌هاست که در کتاب‌هایی مانند «فلسفه عکاسی» نوشته‌ی فولوسر ما به این نتیجه رسیده‌ایم که عکس در واقع یک بازی رسانه‌ای از تصویری است که پیش روی ماست، بنابراین در هرصورت عکاس هنگام مواجهه مشغول چیدمان است. میزانسن یا چیدمان در عکاسی مستند، همان چیزی است که عکاس از صحنه انتخاب می‌کند. اگر عکاسی کارگردانی شده را در نظر بگیریم، چیدمان نقش بیش‌تری دارد؛ یعنی عکاس مثل کارگردان صحنه مقابلش را چیدمان می‌کند.»
مجموعه‌ی عکس‌های «سی‌گاه» از پندار پازاگادی از جمعه، ۳۰ اردیبهشت تا ۶ خرداد ماه در گالری با در معرض تماشای عموم قرار گرفت. این عکس‌ها به زودی در گالری در شهر دوبی هم به نمایش گذاشته خواهد شد.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم